رفت و گفت: از باب خيرخواهى، به شما تذكر مى دهم كه جريان چند روز قبل
به صلاح حكومت شما نبود، زيرا درحضور همه دانشمندان و مقامات
عالى مملكتى فتواى ابوجعفر (امام جواد)، يعنى فتواى كسى را كه نيمى از مسلمانان او را خليفه و شما را غاصب حق او مى دانند، بر فتواى ديگران ترجيح دادى و اين خبر ميان مردم منتشر و خود دليل قاطعى بر حقانيت او نزد شيعيانش شد.

معتصـم كه مايـه ابراز هـر نـوع دشمنى با امـام را در نهاد خـود داشت، از سخنان «ابن ابى دؤاد» بيش تر تحريك شد و در صدد قتل امام برآمد و سرانجام منظور پليد خود را عملى ساخت و امام را توسط منشى يكى از وزرايش مسموم و شهيد نمود[1]. امام هنگام شهادت بيش از بيست و پنج سال و چند ماه نداشت.[2]