سيره پيشوايان - پيشوايى، مهدى - مکتبة مدرسة الفقاهة

اسم الکتاب : سيره پيشوايان المؤلف : پيشوايى، مهدى الجزء : 1 صفحة : 567

2. يكى از ياران امام رضا(عليه السلام) مى گويد: در خراسان در محضر امام رضا بوديـم. يكى از حاضران به امام عرض كرد: سرور من، اگر (خداى نخواسته) پيـش آمـدى رخ دهـد، بـه چـه كسى مراجـعه كنـيم؟ امـام فرمـود: بــه فرزنـدم ابوجعفر[1]. در اين هنگام، آن شخص سن حضرت جواد(عليه السلام) را كم شمرد، امام رضا(عليه السلام) فرمود: خداوند عيسى بن مريم را در سنى كمتر از سن ابوجعفر، رسول و پيامبر و صاحب شريعت تازه قرار داد.[2]

3. امام رضا(عليه السلام) به يكى از ياران خـود به نـام «معـمر بن خلاد» فرمود:

«من جعفر را در جاى خود نشاندم و جانشين خود قرار دادم، ما خاندانى هستيم كه كوچك تران ما مو بمو از بزرگان مان ارث مى برند»![3]

گرداب اعتقادى

اما به رغم تمام آن چه در مورد امكان رسيدن به مناصب بزرگ الهى در سن خردسالى گفته شد، هنوز مشكل كوچكىِ سنّ حضرت جواد، نه تنها براى بسيارى از افراد عادى از شيعيان حل نشده بود، بلكه براى برخى از بزرگان و علماى شيعه نيز جاى بحث و گفتوگو داشت. به همين جهت پس از شهادت امام رضا(عليه السلام) و آغاز امامت فرزند خردسالش، حضرت جواد، شيعيان ـ بهويژه شيعيان عامى ـ با گرداب اعتقادى خطرناك و در نوع خود بى سابقه اى مواجه شدند و كوچكى سن آن حضرت به صورت يك مشكل بزرگ پديدار گرديد.

«ابن رستم طبرى»، از دانشمندان قرن چهارم هجرى، مى نويسد:

«زمانى كه سنّ او (حضرت جواد) به شش سال و چند ماه رسيد، مأمون

[1] ابوجعفر كنيه امام جواد(عليه السلام) است، ايشان را براى تمايز از امام باقر(عليه السلام) ابوجعفر ثانى مى نامند.
[2] كلينى، همان كتاب، ج1، ص322و 384; شيخ مفيد، الإرشاد، ص319; فتّال نيشابورى، روضة الواعظين، ص261; على بن عيسى اربلى، كشف الغمّة، ج3، ص141; طبرسى، إعلام الورى بأعلام الهدى، ص346.
[3] شيخ مفيد، همان كتاب، ص318; طبرسى، همان كتاب، ص346; على بن عيسى اربلى، همان كتاب، ص141; مجلسى، بحارالأنوار، ج50، ص21; كلينى، همان كتاب ص320.

اسم الکتاب : سيره پيشوايان المؤلف : پيشوايى، مهدى الجزء : 1 صفحة : 567

صيغة PDF

شهادة

الفهرست