خاموش ساختن نور خدا، با شكست رو به رو شد و خداوند آنان را رسوا ساخت.

…

امامِ خردسال

از آن جا كه حضرت جواد نخستين امامى بود كه در كودكى به منصب امامت رسيد، طبعاً نخستين سؤالى كه در هنگام مطالعه زندگى آن حضرت به نظر مى رسد، اين است كه چگونه يك نوجوان مى تواند مسئوليت حساس و سنگين امامت و پيشوايى مسلمانان را بر عهده بگيرد؟ آيا ممكن است انسانى در چنين سنى به آن حد از كمال برسد كه بتواند جانشين پيامبر خدا باشد؟ و آيا در امت هاى پيشين چنين چيزى سابقه داشته است؟

در پاسخ اين سؤال ها بايد توجه داشت: درست است كه دوران شكوفايى عقل و جسم انسان معمولاً حد و مرز خاصى دارد كه با رسيدن آن زمان، جسم و روان به حد كمال مى رسند، ولى چه مانعى دارد كه خداوند قادر حكيم، براى مصالحى، اين دوران را براى بعضى از بندگان خاص خود كوتاه ساخته، در سال هاى كمترى خلاصه كند. در جامعه بشر يت از آغاز تاكنون افرادى بوده اند كه از اين قاعده عادى مستثنا بوده اند و در پرتو لطف و عنايت خاصى كه از طرف خالق جهان به آنان شده است، در سنين كودكى به مقام پيشوايى و رهبرى امتى نائل شده اند.

براى اين كه مطلب بهتر روشن شود، ذيلاً مواردى از اين استثناها را يادآورى مى كنيم:

1. قرآن مجيد درباره حضرت يحيى و رسالت او و اين كه در دوران كودكى