برنخواهم گشت .[1]

آن گاه وارد مسجد رسول خدا شد تا با پيامبر وداع كند. حضرت چندين بار وداع كرد و باز به سوى قبر پيامبر بازگشت و با صداى بلند گريست.

«مخول سيستانى» مى گويد: در اين حال خدمت حضرت شرفياب شدم و سلام كردم و سفربخير گفتم. فرمود: مخول! مرا خوب بنگر، من از كنار جدم دور مى شوم و در غربت جان مى سپارم و در كنار هارون دفن مى شوم![2]

طريق حركت كاروان امام(عليه السلام) از مدينه به مرو طبق دستور مأمون ـ از راه بصره واهواز و فارس بود (3)، شايد به اين جهت كه از جبل (قسمت هاى كوهستانى غرب ايران تا همدان و قزوين) و كوفه و كرمانشاه و قم[3]، كه مركز اجتماع شيعيان بود، عبور نكنند. [4]

پيشنهاد خلافت به امام

موكب امام(عليه السلام) روز دهم شوال به مرو رسيد. چند فرسنگ به شهر مانده حضرت مورد استقبال شخص مأمون، فضل بن سهل و گروه كثيرى از امرا و بزرگان آل عباس قرار گرفت و با احترام شايانى به شهر وارد شد و به دستور مأمون همه گونه وسائل رفاه و آسايش در اختيار آن حضرت قرار گرفت.

پس از چند روز كه به عنوان استراحت و رفع خستگى راه گذشت، مذاكراتى بين آن حضرت و مأمون آغاز شد و مأمون پيشنهاد كرد كه خلافت را يكسره به