3. در عصر مأمونمادر مأمون كنيزى خراسانى به نام «مراجل» بود كه در روزهاى پس از تولد مأمون از دنيا رفت و مأمون به صورت نوزادى يتيم و بى مادر پرورش يافت. مورخان نوشته اند كه: مادر وى زشت ترين و كثيف ترين كنيز در آشپزخانه هارون بود و اين خود مؤيّد داستانى است كه علت حامله شدن وى را بازگو مى كند .[1]

ولادت مأمون در سال 170 هجرى، يعنى در همان شبى كه پدرش به خلافت رسيد، رخ داد و در گذشتش در سال 218 هجرى رخ داد.

مأمون را پدرش به «جعفر بن يحيى برمكى» سپرد تا او را در دامان خود بپروراند. مربى وى «فضل بن سهل» بود كه به «ذو الرياستين»[2] شهرت داشت و بعد هم وزير خود مأمون گرديد.

خصوصيات مأمون

زندگى مأمون سراسر كوشش و فعاليت و خالى از رفاه و آسايش آنچنانى بود، درست برعكس برادرش امـين كه در آغـوش زبيـده پرورش يافته بود. هركس زبيده را بشناسد، درمى يابد كه تا چه حد بايد زندگى امين غرق در خوشگذرانى و تفريح بوده باشد. مأمون مانند برادرش اصالت چندانى براى خود