ايمان از قلب او سلب مى گردد.[1] من هرگز و در هيچ حالى، از جهاد در راه خدا، و اجراى اوامر او، خوددارى نمى كنم».

وى مى گويد: اين دو نفر كه چنين پاسخ قاطعى از من شنيدند بناى دشمنى و عداوت با من نهادند.[2]

به دنبال اين تلاش ها، گروهى از راويان شيعه و بزرگان اصحاب امام كاظم و امام رضا(عليهما السلام) كه جزء واقفيه بودند، بازگشتند و امامت حضرت رضا(عليه السلام) را پذيرفتند كه عبدالرحمن بن حجاج، رفاعة بن موسى، يونس بن يعقوب، جميل بن دراج، حماد بن عيسى، احمد بن محمد بن ابى نصر، و حسن بن على الوشّاء از جمله آن ها بودند.[3]

چنان كه قبلاً گفته شد امام هشتم در دوران امامتش با سه تن از خلفاى عباسى به ترتيب زير معاصر بود:

1. هارون الرشيد

2. محمد امين3. عبدالله المأموناينك وضع امام و نيز اوضاع سياسى را در دوره هر يك از آنان به ترتيب مورد بررسى قرار مى دهيم:

1. در عصر هارون

از سال 183 هجرى كه پيشواى هفتم حضرت موسى بن جعفر(عليه السلام)در زندان بغداد به دستور هارون مسموم شد و از دنيا رفت، امامت پيشواى هشتم به مدت