حضرت على بن موسى الرضا(عليه السلام) در روز يازدهم ذيقعده سال 148 هجرى ديده به جهان گشود.[1] پدر او امام كاظم و مادرش بانويى با فضيلت به نام «تُكْتَمْ» بود كه پس از تولد حضرت، از طرف امام كاظم(عليه السلام) «طاهره» نام گرفت.[2] كنيه او «ابوالحسن» و لقبش «رضا» است. او پس از شهادت پدر بزرگوارش در زندان بغداد (در سال 183 هجرى)، در سن 35 سالگى عهده دار مقام امامت و رهبرى امّت گرديد و در سال 203 توسط مأمون به شهادت رسيد.

خلفاى معاصر حضرت

مـدت امامـت آن حضرت بيست سـال بـود كه ده سال آن معاصر با خلافـت «هارون الرشيد»، پنج سال ، معاصر با خلافت «محمد امين»، و پنج سال، معاصر با خلافت «عبدالله مأمون» بود.

امام تا آغاز خلافت مأمون در زادگاه خود، شهر مقدس مدينه، اقامت داشت، ولى مأمون پس از رسيدن به حكومت، حضرت را به خراسان دعوت كرد و سرانجام حضرت در ماه صفر سال 203 هجرى قمرى (در سن 55 سالگى) به