اعتقادى ندارند، من در اين راه اجر و پاداش شما را از خداى بزرگ مى خواهم».[1]

از طرف ديگر هادى عباسى كه مى دانست پيشواى هفتم بزرگ ترين شخصيت خاندان پيامبر است و سادات و بنى هاشم از روش او الهام مى گيرند، پس از حادثه فخ، سخت خشمگين شد، زيرا اعتقاد داشت در پشت پرده، از جهاتى رهبرى اين عمليـات را آن حضرت بـه عهده داشـته است، به همين جـهت امام هفـتم را تهديد به قتل كرده گفت:

«به خدا سوگند، حسين (صاحب فخ) به دستور موسى بن جعفر برضد من قيام كرده و از او پيروى نموده است، زيرا امام و پيشواى اين خاندان كسى جز موسى بن جعفر نيست. خدا مرا بكشد اگر او را زنده بگذارم»!![2]

اين تهديدها گرچه از طرف پيشواى هفتم با خون سردى تلقى شد، لكن در ميان خاندان پيامبر(صلى الله عليه وآله)و شيعيان و علاقه مندان آن حضرت سخت ايجاد وحشت كرد، ولى پيش از آن كه هادى موفق به اجراى مقاصد پليد خود گردد، طومار عمرش درهم پيچيده شد و خبر مرگش موجى از شادى و سرور در مدينه برانگيخت!

4. هارون الرشيدزمام داران اموى و عباسى، كه چندين قرن به نام اسلام بر جامعه اسلامى حكومت كردند، براى استوار ساختن پايه هاى حكومت خود و به منظور تسلط بيش تر بر مردم، در پى كسب نفوذ معنوى در دل ها، و جلب اعتماد و احترام مردم بودند تا مسلمانان، زمام دارى آنان را از جان و دل پذيرفته، اطاعت از آنان را وظيفه واجب دينى خود بدانند! و از آن جا كه اعتقاد قلبى چيزى نيست كه با زور