معرّفى كنند كه طبق آن ها پديد آمدن عَلَم هاى سياه از سوى خراسان نشانه زوال دولت جابران و تشكيل دولت حَقّه شمرده شده است[1].[2]

بدين گونه، ظاهر امر نشان مى داد كه قيام عباسيان، يك قيام عظيم با محتواى اسلامى است.

چرا امام صادق(عليه السلام) پيشنهاد سران عباسيان را رد كرد؟

با توجه به آن چه گفته شد، در نظر بدوى تحليل موضع گيرى امام در برابر پيشنهادهاى ابوسلمه و ابومسلم مشكل به نظر مى رسد، ولى اگر اندكى در قضايا دقـت كنيم، پى بـه علت اصلى ايـن موضع گيرى مى بريم: امام صادق(عليه السلام)مى دانست كه رهبران قيام هدفى جز رسيدن به قدرت ندارند، و اگر شعار طرفدارى از اهل بيت را هم مطرح مى كنند، صرفاً به منظور جلب حمايت توده هاى شيفته اهل بيت است.

«روايات تاريخى به روشنى گواهى مى دهد كه «ابو سلمه خلال» پس از رسيدن نيروهاى خراسانى به كوفه، زمام امور سياسى را در دست گرفته شروع به توزيع مناصب سياسى و نظامى در ميان اطرافيان خود كرده بود. او مى خواست با برگزيدن يك خليفه علوى، تصميم گيرنده و قدرت اصلى دولت، خود وى بوده، خليفه تنها در حد يك مقام ظاهرى و تشريفاتى باشد»[3].

امـام مى دانسـت كه ابومسلم و ابوسلمه دنبال چهره روشنى از اهل بيت مى گردند كه از وجهه و محبوبيت او در راه رسيدن به اهداف خود بهره بردارى كنند، و به امامت آن حضرت اعتقاد ندارند و گرنه معنا نداشت كه سه نامه به يك