بلكه وزير (من) و بر خير و نيكى هستى».[1]

اين گفتار گرچه مى تواند مربوط به عبادت پيامبر در حِراء در دوران پس از رسالت باشد، ولى قرائن گذشته و اين كه عبادت پيامبر در حِراء غالباً قبل از رسالت بوده است، نشان مى دهد كه اين گفتار مربوط به دوران قبل از رسالت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)باشد. در هرحال پاكى روح على(عليه السلام) و تربيت هاى پيگير پيامبر سبب شد كه او در همان دوران كودكى با قلب حساس، ديده نافذ و گوش شنوا، چيزهايى را ببيند و صداهايى را بشنود كه براى مردم عادى ديدن و شنيدن آن ها ممكن نيست.

ابن ابى الحديد معتزلى در شرح نهج البلاغه مى نويسد:

«در كتب صحاح روايت شده است كه وقتى جبرئيل براى نخستين بار بر پيامبر نازل گرديد و او را به مقام رسالت مفتخر ساخت، على(عليه السلام) در كنار پيامبر اسلام بود».[2]

2. از بعثت تا هجـرت پيامبر

دومين قسمت از زندگانى على(عليه السلام) را بخش از بعثت تا هجرت به مدينه تشكيل مى دهد كه از نظر زمانى سيزده سال مى شود. اين بخش از زندگانى امام، شامل يك سلسله خدمات و مجاهدات درخشان و اقدامات بزرگ و برجسته على(عليه السلام) در راه پيشرفت اسلام مى باشد، كه در تاريخ اسلام، نصيب كسى جز او نشده است.