فعاليت هاى سياسى امام

در اين جا تذكر اين معنا لازم است كه برخلاف تصور عمومى، حركت امام صـادق(عليه السلام)تنها در زمينه هاى علمـى (باتمـام وسعـت و گستردگى آن) خلاصـه نمى شد، بلكه امام فعاليت سياسى نيز داشت، ولى اين بُعد حركت امام، بر بسيارى از گويندگان و نويسندگان پوشيده مانده است. در اين جا براى اين كه بى پايگى اين تصور «كه امام صادق(عليه السلام)بنا به ملاحظه اوضاع و احوال آن زمان هرگز در امر سياست مداخله نمى كرد و هيچ گونه ابتكار عمل سياسى اى نداشت، بلكه در جهت سياست خلفاى وقت حركت مى كرد» روشن گردد، نمونه اى از فعاليت هاى سياسى امام را ذيلاً مى آوريم:

اعزام نمايندگان به منظور تبليغ امامت

امام به منظور تبليغ جريان اصيل امامت، نمايندگانى بـه مناطق مختلف مى فرستاد. از آن جمله، شخصى از اهل كوفه به نمايندگى از طرف امام به خراسان رفت و مردم را به ولايت او دعوت كرد. جمعى پاسخ مثبت دادند و اطاعت كردند و گروهى سر باز زدند و منكر شدند و دسته اى به عنوان احتياط و پرهيز (از فتنه!) دست نگه داشتند.

آن گاه به نمايندگى از طرف هر گروه، يك نفر به ديدار امام صادق(عليه السلام) رفت. نماينـده گـروه سوم در جريـان اين سـفر با كنيز يكى از هم سفران، كار زشتى انجام داد (و كسى از آن آگاهى نيافت).

هنگامى كه اين چند نفر به حضور امام رسيدند، همان شخص آغاز سخن كرد و گفت: شخصى از اهل كوفه به منطقه ما آمد و مردم را به اطاعت و ولايت تو دعوت كرد; گروهى پذيرفتند، گروهى مخالفت كردند، و گروهى نيز از روى پرهيزگارى و احتياط دست نگه داشتند.