حكمت آفريدگار در آفرينش جهان و حيوانات و درندگان و حشرات و مرغان و هر جاندارى از انسان و چهارپايان و گياهان و درختان ميوه دار و بى ميوه و گياهان خوردنى و غيرخوردنى بيان خواهم كرد، چنان كه عبرت گيرندگان از آن عبرت گيرند و برمعرفت مؤمنان افزوده شود و ملحدان و كافران در آن حيران بمانند. بامداد فردا نزد ما بيا...».

به دنبال اين بيان امام، مفضل چهار روز پياپى به محضر امام رسيد. امام بياناتى پيرامون آفرينش انسان از آغاز خلقت و نيروهاى ظاهرى و باطنى و صفات فطرى وى و در خلقت اعضا و جوارح انسان، و آفرينش انواع حيوانات و نيز آفرينش آسمان و زمين و... و فلسفه آفات و مباحث ديگر ايراد فرمود و مفضل نوشت.[1]

رساله توحيد مفضل بارها به صورت مستقل چاپ و توسط مرحوم علامه مجلسى و برخى ديگر از دانشمندان معاصر به فارسى ترجمه شده است.

وسعت دانشگاه امام صادق(عليه السلام)

امام صادق(عليه السلام) با تمام جريان هاى فكرى و عقيدتى آن روز برخورد كرد و موضع اسلام و تشيع را در برابر آن ها روشن ساخته، برترى بينش اسلام را ثابت نمود.

شاگردان دانشگاه امام صادق(عليه السلام) منحصر به شيعيان نبود، بلكه از پيروان سنت و جماعت نيز از مكتب آن حضرت برخوردار مى شدند. پيشوايان مشهور اهل سنت، بلاواسطه يا با واسطه، شاگرد امام بوده اند.

در رأس اين پيشوايان، «ابو حنيفه» قرار دارد كه دو سال شاگرد امام بوده است. او اين دو سال را پايه علوم و دانش خود معرفى مى كند و مى گويد: «لَوْلاَ السّنتانِ لَهَلَكَ نُعمانُ»: اگر آن دو سال نبود، «نعمان» هلاك مى شد.[2]