روزى به قدرت برسد، اين بدعت را از ميان بردارد. لذا به مجرد آن كه در سال 99 هجرى به خلافت رسيد، به آرزوى ديرينه خود جامه عمل پوشانيد و طى بخشنامه اى دستور داد كه در منابر به جاى لعن على(عليه السلام) آيه: اِنَّ اَللّهَ يَأمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإْحْسانِ وَ ايتاء ذِى اْلقُرْبى وَ يَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْىِ يَعِظُكُم لَعَلَّكُم تَذَكَّرُون [1] تلاوت شود. اين اقدام با استقبال مردم رو به رو شدو شُعرا و گويندگان اين عمل را مورد ستايش قرار دادند.[2]

بازگرداندن فَدَك به فرزندان حضرت فاطمه (عليها السلام)

اقدام بزرگ ديگرى كه عمر بن عبدالعزيز در جهت رفع ظلم از ساحت خاندان پيامبر(صلى الله عليه وآله) به عمل آورد، بازگرداندن فدك به فرزندان حضرت فاطمه(عليها السلام)، دختر گرامى پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)، بود.

فدك در تاريخ اسلام داستان تلخ و پرماجرايى دارد كه جاى بحث آن در اين جا نيست، اما به طور اجمال، سيرتاريخى آن از اين قرار است كه پيامبر، آن را در زمان حيات خود به دخترش فاطمه(عليها السلام) بخشيد و پس از رحلت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)، ابوبكر، آن را به زور از فاطمه زهرا گرفت و جزء اموال دولتى اعلام كرد و از آن زمان بهوسيله خلفاى وقت، دست به دست مى گشت تا آن كه معاويه در زمان حكومت خود، آن را به مروان بخشيد، مروان نيز به پسرش «عبـدالعـزيـز» اهـداء كرد، پس از مـرگ عبـدالعـزيـز، فـدك بـه فـرزنـدش عمـر بـن عبـدالعـزيـز منتقـل گرديـد. عمر بن عبدالعزيز، آن را به فرزندان حضرت فاطمه تحويل داد و گفت: فدك مال آن ها است و بنى اميه حقى در آن ندارند، ولى متأسفانه پس از مرگ او، كه يزيد بن عبدالملك به خلافت رسيد، مجددا ًفدك را