حضرت باقر(عليه السلام) در سال57 هجرى در شهر «مدينه» چشم به جهان گشود.[1]او هنگام وفات پدر خود امام زين العابدين(عليه السلام) سى و هفت يا سى و هشت سال داشت. نام او «محمد» و كنيه اش «ابوجعفر» است و «باقر» و «باقرالعلوم» لقب او مى باشد.

مادر حضرت، «ام عبدالله» دختر امام حسن مجتبى(عليه السلام) و از اين جهت نخستين كسى بود كه هم از نظر پدر و هم از نظر مادر فاطمى و علوى بوده است.

امام باقر در سال 114هجرى در شهر مدينه در گذشت[2] و در قبرستان معروف بقيع، كنار قبر پدر و جدش، به خاك سپرده شد. دوران امامت آن حضرت نوزده، يا بيست سال بود.

خلفاى معاصر حضرت

پيشواى پنجم در دوران امامت خود با زمام داران و خلفاى ياد شده در زير معاصر بود:

1. وليد بن عبدالملك (86 ـ 96).[3]