(كيفر) گمراهـى خود را خواهند ديد».[1]

خداوند تو را حامل (علوم) قرآن قرار داد و علم دين را نزد تو به وديعت سپرد ولى تو آن را ضايع گردانيدى، خدا را سپاس مى گزاريم كه ما را از گمراهى تو حفظ كرد، والسلام».[2]

درس وارستگـى

تصور نشود كه سردمداران اموى از دام هايى كه پيش پاى امثال زهرى گسترده بودنـد، براى امام چهـارم تدارك نديده بودند، خيـر، آنان از اين نقشه ها خيـلى مى كشيدند، امـا امام سجاد در بـرابـر تطميع ها و تهديدهاى آنان بى اعتنايى نشان مى داد وهربار كه در صدد جلب توجه آن حضرت بـرمى آمـدند، دست رد به سـينه آن ها مى زد. دو نمونه ياد شده در زير گواه صادقى بر اين معناست:

1. عبدالملك در دوران خلافت خويش، يك سال در مراسم حج طواف مى كرد و امـام على بن الحسين(عليه السلام) نيز پيشاپـيش او سرگرم طواف بود و اعتنايى به او نداشت، عبدالملك كه حضرت را از نزديك نديده بود و او را به قيافه نمى شناخت، گفت: ايـن كيست كه جلوتـر از ما طواف مى كند و به ما اعتنايى نمى كند؟! گفتند: او على بن الحسين است.

عبدالملك در كنارى نشست و گفت: او را نزد من بياوريد! وقتى كه حضرت نزد او حاضر شد، گفت: اى على بن الحسين، من قاتل پدر تو نيستم! چرا نزد من نمى آيى؟

امام فرمود: قاتل پدرم دنياى او را فنا كرد، ولى پدرم آخرت او را تباه