سبك ترين چيزى كه بر دوش گرفتى، اين است كه وحشت ستم گر را به آرامش تبديل كردى، و چون به او نزديك شدى و هر بار تو را دعوت كرد اجابت نمودى، راه گمراهى را براى او هموار ساختى. چه قدر مى ترسم كه در اثر گناهانت فردا جايگاهت با خيانت كاران يكى باشد و به خاطر آن چه به ازاى همكارى با ستم گران به چنگ آورده اى، بازخواست شوى.

چيزهايى را كه حق تو نبود، وقتى به تو دادند، گرفتى و به شخصى نزديك شدى كه هيچ حقى را به كسى باز نگردانده است و هنگامى كه او تو را به خود نزديك كرد، هيچ باطلى را برطرف نكردى و كسى را كه دشمن خدا است، به دوستى برگزيدى.

آيا چنين نبود كه وقتى او تو را دعوت كرد و مقرّب خود ساخت، (حاكمان) از تو محورى ساختند كه سنگ آسياب مظلمه هايشان برگرد آن مى چرخد و تو را پلى قرار دادند كه از روى آن، به سوى كارهاى خلافشان عبور مى كنند و نردبانى ساختند كه از آن به بام گمراهى و ضلالتشان بالا مى روند؟

تو (مردم را) به سوى گمراهى آنان دعوت مى كنى و راه آنان را طى مى كنى. آنان بهوسيله تو، در (دل) علما ايجاد شك كردند و بهوسيله تو دل هاى جاهلان را به سوى خود جذب نمودند. (تو آن قدر با وجهه دينى خود به آنان خدمت كردى كه) نزديك ترين وزرا و نيرومندترين يارانشان، به قدرى كه تو فساد آن ها را در چشم مردم صلاح جلوه دادى، نتوانستند به آنان كمك كنند و به اندازه تو باعث رفت و آمد و ارتباط خواص و عوام با آنان گردند.

آن چه (به عنوان حقوق و مقررى و جواهر و...) به تو داده اند، در مقابل آن چه (در توجيه اعمال خلافشان) از تو گرفته اند، چه قدر ناچيز و كم ارزش است؟! چه قدر اندك است آنچـه (از دنيا) براى تو آباد كرده اند، اينك ببين چه قدر (آخرت تو را) خراب كرده اند؟!