پرهيزگارتر و برتر از على بن الحسين نديدم[1] و نيز مى گفت: بهترين و داناترين فرد هاشمى كه ديدم على بن الحسين بود.[2]

زهرى هـرگاه از امام چهارم ياد مى كرد، مى گريست و از آن حضرت به عنوان «زين العابدين» (زينت عبادت كنندگان) نام مى برد.[3]

او از محضر امام چهارم بهره فراوان برده و روايات فراوانى از آن حضرت نقل كرده است. [4]

زهرى مدتى از طرف بنى اميه در يكى از مناطق حكم رانى مى كرد. در آن ايام شخصى را تنبيه كرد و اتفاقاً او در اثر تنبيه مرد. زهرى از اين حادثه سخت تكان خورد و به شدت ناراحت شد و ترك خانه و زندگى كرده در بيابان خيمه زد و گفت: بعد از اين هرگز سقف خانه بر سرمن سايه نخواهد افكند!

روزى امام سجاد(عليه السلام) او را ديد و فرمود: نااميدى تو (از بخشش پروردگار) از گناهت بدتر است، از خدا بترس و توبه و استغفار كن و خونبهاى مقتول را براى وُرّاث او بفرست و به ميان خانواده ات برگرد.

زهرى كه با تمام دانش و فقاهتش متوجه اين مسئله نبود، از اين راهنمايى خوشحال شد. او بعدها مى گفت: على بن الحسين بيش از هركس به گردن من منت دارد. [5]