ناتوانى او در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرايط سخت و دشوار اسيرى، ملجأ و پناهگاه اسيران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بلكه با دشمن با شجاعت و شهامت برخورد مى كرد و سخنرانى ها و مناظرات پر شور آن حضرت در كوفه و شام گـواه اين معناست. چنان كه پس از انتقال اسيران به كوفه، به دنبال گفتوگوى تندى كه در مجلس عُبيـدالله بن زيـاد بين او و امـام صـورت گرفت، عُبيـدالله خشمگين شد و دستور قتل حضرت را صادر كرد، اما امام فرمود: «مرا باكشتن تهـديد مى كنـى؟! آيـا نمى دانى كه كشته شدن، براى ما يك امر عادى بوده و شهادت براى مـا كـرامت و فضيلت است»؟[1]

پيام آور قيام كربلا

چنان كه اشاره شد، امام سجاد در فاجعه كربلا حضور داشت و پس از شهادت پدرش حسين بن على(عليهما السلام) در رأس بازماندگان خاندان حسينى، ابلاغ پيام قيام و شهادت سرخ آن حضرت را به عهده گرفت و با سخنرانى ها و مناظرات خود، به افشاى چهره پليد حكومت اموى و بيدار ساختن افكار عمومى پرداخت.

بـا تـوجه بـه تبليغـات بسيـار گستـرده و دامنـه دارى كه حكـومت امـوى از زمـان معـاويه بـه بعـد، بر ضـد خانـدان پيامبـر (بهويژه در منطقه شام) به عمل آورده بـود، بى شك اگر بازمانـدگان امـام حسيـن(عليه السلام) به افشـاگـرى و بيدارسـازى نمى پـرداختند، دشمنان اسلام و مزدوران قدرت هاى وقت، قيام و نهضت بزرگ و جاويد آن حضرت را در طول تاريـخ لـوث مى كردند و چهره آن را وارونه نشان مى دادند، امـا تبليغات گسترده امام سجاد و ديگر بازماندگان حضـرت سيدالشهدا(عليه السلام)در دوران اسيـرى ـ كه حماقـت و كينه توزى يزيد چنين فرصتى را براى آنان پيش آورده بـود ـ اجازه چنين تحريف و خيانتى را به دشمنان