مقصود از بخش پيام نيز، رساندن و ابلاغ پيام انقلاب و بيان آرمان ها و اهداف آن است.

در پيروزى يك انقلاب، اهميت بخش دوم كمتر از بخش اول نيست، زيرا اگر اهداف و آرمان هاى يك انقلاب در سطح جامعه تبيين نشود، انقلاب از حمايت و پشتيبانى مردم برخوردار نمى گردد و در كانون اصلى خود به دست فراموشى سپرده مى شود، و چه بسا گرفتار تحريف ها و دگرگونى ها توسط دشمنان انقلاب مى گردد.

با بررسى قيام مقـدس امام حسين(عليه السلام) اين دو بخـش كاملاً در آن بـه چشم مى خورد، زيرا انقلاب امام حسين(عليه السلام)تا عصر عاشورا مظهر بخش اول، يعنى بخش خون و شهادت و ايثار خون بود و رهبر و پرچمدار آن نيز خود حسين بن على(عليه السلام)، در حالى كه بخش دوم آن از عصر عاشورا آغاز گرديد و پرچمدار آن امام زين العابدين(عليه السلام) و زينب كبرى(عليها السلام) بودند كه پيام انقلاب و شهادت سرخ آن حضرت و يارانش را با سخنان آتشين خود به اطلاع افكار عمومى رساندند و طبل رسوايى حكومت پليد اموى را به صدا در آوردند.

با توجه به تبليغات بسيار گسترده و دامنه دارى كه حكومت اموى از زمان معاويه به بعد برضد اهل بيت (بهويژه در منطقه شام) به راه انداخته بود، بى شك اگر بازماندگان امام حسين(عليه السلام) به افشاگرى و بيدارسازى نمى پرداختند، دشمنان اسلام و مزدوران قدرت هاى وقت، قيام و نهضت بزرگ و جاويدان آن حضرت را در طول تاريخ لوث مى كردند و چهره آن را وارونه نشان مى دادند، همچنان كه برخى از آنان به امام حسن(عليه السلام) تهمت زده گفتند: در اثـر ذات الريـه و سـل از دنيا رفت! عده اى ديگر هم ادعا مى كردند كه حسين بن على(عليه السلام) با سرطان از دنيا رفت!! اما تبليغات گسترده بازماندگان حضرت سيدالشهدا(عليه السلام) در دوران اسيرى كه كينه توزى سفيهانه يزيد چنين فرصتى را براى آنان پيش آورده بود، اجازه چنين تحريف و خيانتى را به دشمنان حسين(عليه السلام) نداد.