فرمانده خائن

امام حسن(عليه السلام) پس از آن كه كوفه را به قصد جنگ با معاويه ترك گفت «عبيدالله بن عباس» را با دوازده هزارنفر سپاه، به عنوان طلايه لشگر، گسيل داشت و «قيس بن سعد» و «سعيد بن قيس» را كه هر دو از ياران بزرگ آن حضرت بودنـد، به عنوان مشاور و جانشين وى تعيين نمـود تا اگر براى يكى از اين سه نفر حادثه اى پيش آمد، به ترتيب، ديگرى جايگزين وى گردد.[1]

حضرت مجتبى(عليه السلام) خط سير پيشروى سپاه را تعيين فرمود و دستور داد در هر كجا كه به سپاه معاويه رسيدند، جلو پيشروى آن ها را بگيرند و جريان را به امام(عليه السلام)گزارش دهند تا بى درنگ با سپاه اصلى به آن ها ملحق شود.[2]

«عُبيدالله» گروه تحت فرماندهى خود را حركت داد و در محلى به نام «مَسْكِنْ» با سپاه معاويه رو به رو شد و در آن جا اردو زد. طولى نكشيد به امام(عليه السلام) گزارش رسيد كه عبيدالله با دريافت يك ميليون درهم از معاويه، شبانه همراه هشت هزار نفر به وى پيوسته است .[3]

پيـدا سـت خيـانت ايـن فـرمـانـده، در آن شـرائط بحـرانى، در تضعيـف روحيـه سپـاه و تـزلـزل مـوقعيت نظامـى امـام(عليه السلام) تا چـه حـد مـؤثر بـود، ولـى هـر چـه بـود «قيس بن سعد» كه مردى شجاع و با ايمان و نسبت به خاندان اميرمؤمنان بسيـار با وفا بود، طبق دستور امام حسن(عليه السلام) فرماندهى سپاه را به عهده گرفت و طى سخنـان مهيجـى كوشيد روحيه سربازان را تقويت كند. معاويه خواست او را نيز با پول بفريبد، ولى قيس فريب او را نخورد و همچنان