عثمـان گفـت: ايـن خـانـدان، كـانـون علـم و حكمـت و سـرچشمـه نيكـى و فضيلتنـد، نظيـر آن هـا را كـى تـوان يافـت؟[1]

بخشش بى نظير

حسن بن على(عليه السلام) تمامى توان خويش را در راه انجام امور نيك و خداپسندانه، به كار مى گرفت و اموال فراوانى در راه خدا مى بخشيد. مورخان و دانشمندان در شرح زندگانى پـر افتخـار آن حضـرت، بخشش بى سابقه و انفاق بسيار بزرگ و بى نظيرى ثبـت كرده اند كه در تاريخچه زندگانى هيچ كدام از بزرگان به چشم نمى خورد و نشانه ديگرى از عظمت نفس و بى اعتنايى آن حضرت به مظاهر فريبنده دنيا است. نوشته اند:

«حضرت مجتبى(عليه السلام) در طول عمر خود دو بارتمام اموال و دارايى خود را درراه خدا خرج كرد و سه بار ثروت خود را به دو نيم تقسيم كرده و نصف آن را براى خود نگه داشت و نصف ديگر را در راه خدا بذل و بخشش كرد».[2]

كمك غيرمستقيم

مبارزات حسن بن على (عليه السلام) پيش از دوران امامت …

همّت بلند و طبع عالى حضرت مجتبى(عليه السلام) اجازه نمى داد كسى از درِ خانه او نااميد برگردد و گاه كه كمك مستقيم مقدور حضرت نبود، به طور غيرمستقيم در رفع نيازمنـدى هاى افراد كوشـش مى فرمـود و با تدابير خاصى گره از مشكلات گرفتاران مى گشود. چنان كه در دوران جوانى آن حضرت، در زمان حكومت خليفه دوم، روزى مرد فقيرى به آن بزرگوار مراجعه كرد و درخواست كمك نمود. اتفاقاً در آن هنگام حضرت مجتبى(عليه السلام) پولى در دست نداشت و از طرف