در قرآن مجيد، آيات فراوانى پيرامون حوادث « بدر» و « احد» و « احزاب» و «بنى مصطلق» و «حُديبيه» و « فتح مكه» و گروه « بنى النضير» از طائفه« يهود» وارد شده است آگاهى از تاريخ گسترده اين حوادث كه قرآن به گونه اى پيرامون آنها بحث مى كند، مايه روشنى مفاهيم آيات مربوط به اين نوع از «غزوات» و « سريه ها» است و اين مسأله براى هر مفسرى ملموس و روشن مى باشد.

در اين مورد، به تاريخ هاى اصيل كه به خامه تواناى مورخان بى غرض اسلامى نگارش يافته، بايد مراجعه كرد و با اسلوب علمى، تاريخ صحيح را از غير صحيح باز شناخت.

البته در كتاب هاى تاريخ و سيره، سخنان بى پايه اى وجود دارد كه نه با عقايد اسلامى ما سازگار است و نه با آيات قرآن ولى فرد محقق، با اصول تاريخ شناسى مى تواند حق را از باطل جدا سازد.

در اين مورد پيشنهاد مى گردد كه از كتاب « سيره ابن هشام» ، « مروج ـ الذهب»مسعودى و « امتاع الاسماع» مقريزى و « كامل ابن اثير» استفاده شود ولى در عين حال نمى توان مطالب و محتويات اين كتابها را صد در صد تضمين كرد بلكه چه بسا در آنها، سخنان بى اساس و بى پايه اى وجود دارد كه عقل و نقل بر خلاف آنها گواهى مى دهد.

از باب نمونه: « ابن اثير دركامل» وقتى به داستان زيد و همسر وى « زينب» مى رسد، مطلبـى را نقـل مى كـند كـه جـز دشـمنان دانا كسى آن را وضع نكرده است [1].

ويا در باره حمله سپاه پيل و هلاكت و نابودى آنها به وسيله مرغان «ابابيل» تاريخى را ياد آور مى شود كه با نص قرآن مخالف و مباين است [2].