روشن شود كه الف و لام جنس نيست بلكه براى عهد است اينك اشكالات او:

1 ـ اگر ما قرآن را با اخبار واقوالى كه متواتر نيست معنى كنيم، در اين صورت ميان قرآن ( كه متواتر است) با اخبارى كه متواتر نيست چه فرقى خواهد بود.

پاسخ :

فرق بسيار روشن است زيرا قرآن از نظر صدور، متواتر بلكه ما فوق متواتر است، ولى هرگاه چيزى از نظر صدور به حد ضرورت رسيد هرگز لازم نيست كه از نظر دلالت و تفهيم مقصود، حتماً بايد به همان پايه باشد؟ ولى روايات اگر چه از نظر صدور قطعى نيست هرچند اطمينان بخش است ولى از نظر دلالت چه بسا ممكـن است از آيـه اى كه پيرامـون آن وارد شـده، روشـن تر باشد، از اين جهت مى تواند از ناحيه آيه رفع ابهام نمايد.

بدون شك بايد گفت: « آيات قرآن از نظر دلالت و ظهور به يك پايه نيست، آياتى داريم كه معنى آنها آشكار ويك احتمال بيش ( نص) در آنهانيست ولى آياتى داريم كه از نظر دلالت قطعى نيست و احتمالات متعددى دارند ( و آيا در موقع نزول يك احتمال بيش نداشتند، و در رديف نصوص بودند، يا درهمان زمان نيز محتملاتى داشتند ، فعلاً براى ما مطرح نيست).

ما فعلاً در قرآن به آياتى بر مى خوريم كه از نظر دلالت چندان واضح نيستند، و شاهد اين سخن همين بحث هائى است كه دانشمندان اسلام قرن ها در اطراف اين آيات انجام داده اند و هرگاه اين اختلافات در پاره اى از آيات بى اساس باشد ولى به طور مسلم در پاره اى صحيح است.

روى اين اساس، هرگاه روايتى از نظر سند، حائز حجيت باشد، به طورى كه براى عقلا، اطمينان بخش گردد واز نظر دلالت روشن تر باشد در اين صورت در تعيين يكى از احتمالات مى توان به آن استناد جست.

اين مطلب ( خبر از نظر دلالت قوى تر از آيه است ) همان فرق ميان آيه و روايت است كه نويسنده تفسير از آن سئوال كرده است.