در طبقه 17 ذكر العشرون ج 1- آمده كه دختر اين ملك در حباله سلطان غياث الدين محمود بود، مادر سلطان بهاء الدين سام. عوفي ذكري از غزارت طبع و طراوت اشعار ملك تمران دارد بشرح ذيل:
«الملك المعظم تاج الدين تمران شاه: شاهزاده و گوهر آزاده، هم نسبتي عالي و هم كرمي متوالي داشت، از اشعار و آبدار اوست:
لرزان تنم از باد ستيز غم تست‌سوزان دلم از آتش تيز غم تست
مگذار بتا كه خاك خواري گيردصحراي دلم كه آب خيز غم تست در معني شكار سلطان غياث الدنيا و الدين گويد:
هر روز چنين شهانه كاري ميكن‌بر چهره ايام نگاري ميكن
بر تخت به‌خور مي شرابي ميخوردر باغ بخوشدلي شكاري ميكن (ص 51 ج الباب الالباب) سيد ظهير الدين سرخسي در قطعه‌يي كنيزكي بكر ازو خواست:
دارم طمع ز لطف تو ناسفته گوهري‌زيرا بسي گهر به مديح تو سفته‌ام ملك تاج الدين كنيزك بچه هندي با اين قطعه باو فرستاد:
چون بالماس طبع در سفتي!در ناسفته‌يي، فرستادم
قوتت ده خداي عز و جل‌كه ز بي‌قوتي به فريادم چون بكارت او را برداشت، بحكم صغر سن آن كنيزك رنجور شد و در گذشت، تاج الدين اين دو بيت فرستاد:
علوي كافران هندي رازود ز اسلام ... سير خواهي كرد
پدرت غزو كردي از شمشيرتو غزاهم به ... خواهي كرد سيد گفت:
وعده‌يي كرده‌يي مرا شاها!بسخن دور و دير نتوان كرد
يقين غزو كافر ماده‌جز به شمشير ... نتوان كرد» (لباب الالباب ص 138 ج 1)

اين نام مفرد بصور فوق، و جمع آن تازيكان در طبقات مكرر آمده (رك: فهارس) كه نام قديم يكي از طوايف آريائي فارسي‌زبانست در ما وراء النهر و افغانستان.