در كابل مجموعه خطي بنام مجمع المضامين ديده شد كه آنرا قمر الدين خان كوكب براي جهانگير در هند نوشته است، تاريخ تحرير آن 1022 ه است، و غالبا بخط خود كوكب بايد باشد. در قسمت اول اين كتاب كه مبني بر شرح احوال شعراي قديم هند مخصوصا دربار التتمش و قباچه است، راجع باحوال و آثار اسماعيل زرريس چنين نويسد:
«اين يكه‌تاز ميدان بلاغت را در شرح حال منهاج سراج جوزجاني رساله مستوفائي است [1] ...» راجع باين رساله كه زرريس نوشته باشد، اكنون معلومات ديگري ندارم و نه سراغي از ان در دست است، ولي محمد عوفي اين شاعر را بنام جمال الشعراء اسماعيل بن ابراهيم الغزنوي المعروف به زرريس، داراي عذوبت و جزالت كلام داند و دو غزل پارسي از وي نقل كند كه اينك يكي از ان:
جان هر شراب وصل كزو نوش ميكنددل حلقه‌يي ز زلفش در گوش ميكند