در طبقات ناصري و ديگر كتبي كه ذكر وقايع سلطنت غوريان و اوايل خروج مغل آمده، باسماي زيادي بر مي‌خوريم، كه در اول آن نامها كلمه «خر» موجود است، مانند خرميل خرنك، خرزور، خرجم، خرپوست، و غيره، كه نامهاي مشاهير رجال حربي و اداري و درباري اين دوره است، و طوري كه خوانندگان محترم در متن كتاب طبقات مي‌خوانند، معروف‌ترين رجال دربار غوريان باين گونه نامها مسمي بوده‌اند.
ابن اثير نيز در حوادث زمان غوريان ابن خرميل را مكررا نام مي‌برد كه مدتها بر هراة حكمداري كرد، و بسال (604 ه) در حين در بندان آن شهر كشته گرديد [1] كذلك خرجم طبقات ناصري را خرجوم مي‌نويسد كه نامش زنگي حرجوم بود، و از مشاهير رجال دوره غوريان است [2] كذلك در همين اوقات محمد علي خرپوست در غزنه حكمراني داشت و چون سلطان محمد خوارزم شاه از قشون چنگيزخان بهزيمت رفت يمين ملك مقطع هراة از راه گرم سير در غزنه پيش وي آمد [3] همچنان ابن اثير، نام سپه‌سالار خروش غوري، و خرنك غوري را كه معاصران سلطان شهاب الدين اند، در حوادث آن دوره برده است [4]، كه هر يك ازينها در وقايع مهمه دستي داشت و در هرات و غور و غيره معروف بودند.
مستر راورتي نيز به وحدت رنگ و آهنگ اين اسما، ملتفت شده و گويد: در اول اكثر اسماي ملكان و مشاهير غور كلمه خرAss مي‌آيد، كه خرچم بمعني (AssEnergy( و خرزور بمعني‌Asspower و خرپوست بمعني‌Assskinned و خرنك يا خرنگ بمعني‌A sspalateorlipped است كسانيكه در تاريخ باختر مطالعه دارند، مي‌فهمند، كه در ادوار باستاني قبل الاسلام انتساب باسپ داب مردم باختر بوده، در آخر اغلب اسماي باستاني كه در اوستا و ديگر كتب تاريخي آمده كلمه (اسپه) موجود مي‌باشد، مانند لهراسپه، گشتاسپه زريسپه و غيره، شايد كه بعدها اين انتساب به (خر) تبديل [5]