تحرير يافته باشد.

7.نسخۀ شمارۀ 8008 كتابخانۀ وزيرى يزد،شامل جلدهاى 1 تا 9،با رمز وز.با آن‌كه تاريخ كتابت اين دست‌نويس نبايد از سدۀ يازدهم كهن‌تر باشد،با اين حال آثار كهنگى ضبطها و استوارى و صحّت متن از همه جاى آن پيداست.

مشابهت تامّ و همخوانى كامل اين دست‌نويس با مج حتّى در بدخوانيهاى بسيار نادر آن،اين گمان را در ذهن ما بشدّت تقويت كرد،كه اين نسخه يا با دقّت وسواس‌آميزى از روى نسخۀ مج نوشته شده و يا هر دو در دوره‌اى نزديك به هم از روى نسخۀ واحدى استنساخ شده‌اند.نظر به اين كه نسخۀ مادر مج-كه تاريخ و اعتبار آن بنا بر يادداشتهاى صريح مندرج در پايان مج و مت بر ما مسلم است-كهن و معتبر و در خور توجّه بود تدريجا پس از اتمام مقابلۀ جلد اوّل تفسير، اهميّت وز نيز بر ما روشن شد و در مجلدات بعد جاى آن را پيشتر آورديم و به عنوان نسخۀ بدل دوم و گاهى اوّل به آن اعتماد كرديم.

8.نسخۀ شمارۀ 1587 كتابخانه ملّى ايران احتمالا از سدۀ يازده،شامل جلدهاى 1 تا 4 و صفحاتى از جلد 5،با رمز مب كه با مر تا حدودى هماهنگ است.

9.نسخه‌اى متعلق به كتابخانۀ شخصى حجّة الاسلام على اصغر مرواريد، از كاتبى به نام محمّد تقى بن ابو الحسن بن نور الورى الواعظ ظاهرا متعلق به سدۀ دوازدهم هجرى.اين دست‌نويس كه جلدهاى 1 تا 7 تفسير را در بر مى‌گيرد،نسخۀ مخدوش و كم‌سودى است كه بر دست كاتب يا كاتبانى غير امين بسيار در آن تصرّف و تغيير صورت گرفته است و تمام ضبطهاى اصيل و كهن آن جاى خود را به تعبيرات جديد و متأخر و گاه زايد بر متن،داده است،لذا جز اندكى شباهت كه با نسخۀ مب دارد،با هيچ‌كدام از دست‌نويسهاى مطمئن و معتبر ديگر هماهنگى پيدا نكرده است.از اين نسخه همه جا با رمز مر ياد كرده‌ايم.

10.نسخۀ شمارۀ 4902 كتابخانۀ پتنۀ هند با رمزها،به خط تاج الدين عمر الخوافى با تاريخ 734 ه‌،مشتمل بر جلدهاى 1 تا 13.اين دست‌نويس خلاصه‌اى فشرده از تفسير روض الجنان است كه در سده‌هاى گذشته فراهم آمده و با نسخه‌هاى كامل همخوانى ندارد،ازاين‌رو به هنگام مقابله جز در مواردى بسيار اندك بدان رجوع نكرده‌ايم.

ياحقّى-ناصح