عمران(جلد اول ص 683)[برابر با ص 148 جلد 5 چاپ بنياد]گويد:

«و بعضى دگر گفتند آيه در شهيدان چاه معونه آمد و قصۀ اين آن بود كه ابو براء عامر بن مالك بن جعفر بن كلاب ملاعب الأسنّة كه سيّد بنى عامر بن صعصعه بود به نزديك رسول آمد به مدينه،رسول(ص)اسلام بر او عرضه كرد او گفت:اى محمّد اين دين كه تو ما را به آن دعوت مى‌كنى دينى نكوست اگر جماعتى صحابه را بفرستى به اهل نجد تا ايشان را دعوت كنند به اين دين اميد من چنان است كه اجابت كنند.رسول(ص)گفت:من ايمن نباشم بر ايشان كه ايشان را به ميان قومى كفّار فرستم.ابو براء گفت:در حمايت منند ايشان را بفرست رسول(ص)منذر بن عمرو را با هفتاد مرد از خيار مسلمانان بفرستاد از جملۀ ايشان حارث بن صمّة و حرام [1]بن ملحان و عروة بن اسماء و نافع بن بديل [2]بن ورقاء الخزاعىّ-و اين مرد از پدران ماست-«الخ»انتهى به- اختصار».

و چنانكه ملاحظه شد به تصريح واضح خود مؤلّف جدّ اعلاى او نافع بن بديل بن ورقاء مزبور بوده است نه عبد اللّه بن بديل بن ورقاء[برادر نافع مزبور] چنان كه مرحوم حاجي ميرزا حسين نورى در مستدرك الوسائل(ج 3 ص 487)مرقوم داشته،و بدون شكّ اين فقره از مرحوم محدّث نورى با آن تتبّع فوق‌العاده كه از او معهود است فقط ناشى از طغيان قلم است كه ما بين دو برادر خلط و يكى را به ديگرى اشتباه نموده است و الأمر فيه سهل.

و باز مؤلّف در موضع ديگر در تفسير آيۀ هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفاً أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ در سورة الفتح(ج 5 ص 103) [برابر با ص 354 از جلد هفدهم چاپ حاضر]گويد:«ايشان درين بودند بديل بن ورقاء الخزاعى برسيد-و او از پدران ماست اعنى مصنّف الكتاب -و بنو خزاعه عيبۀ نصح رسول بودند از جملۀ اهل تهامه».