خداوند مهربان دوستى را و ثعلبى گفته است كه يعنى ايشان را دوست مى‌دارد و دوستى ايشان را در دل بندگان مؤمن مى‌اندازد از اهل آسمان‌ها و زمينها پس بسند خود روايت كرده است از براء بن غارب كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم خطاب كرد با على عليه السّلام كه بگويد خداوندا بگردان از براى من در نزد خود عهدى و بگردان از براى من در سينه‌هاى مؤمنان محبت و مودتى پس حقتعالى اين آيه را فرستاد و حافظ ابو نعيم همين روايت را كرده است در كتاب ما نزل من القرآن فى على بسندهاى خود از براء بن غارب روايت كرده است ايضا بسند خود از ضحاك از ابن عباس روايت كرده است كه اين آيه در شأن حضرت امير عليه السّلام نازل شد يعنى محبت او را در دلهاى مؤمنان مى‌افكند ايضا روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم با على عليه السّلام گفت كه سر بلند كن و از پروردگار خود سؤال كن تا عطا كند ترا آنچه سؤال كنى پس على دستهاى خود را بلند كرد و گفت خداوندا بگردان از براى من نزد خود دوستى پس جبرئيل اين آيه را آورد ايضا ابن جبير از ابن عباس روايت كرده است در تفسير اين آيه كه يعنى محبت على عليه السّلام در دل هر مؤمنى هست و از محمد بن حنفيه روايت كرده است كه يعنى هيچ مؤمنى نيست مگر آنكه در دل او محبت على هست ايضا از ابن عباس روايت كرده است كه ما در مكه بوديم حضرت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم دست على را گرفت پس چهار ركعت نماز كرد در كوه بدر پس سر بسوى آسمان بلند كرد و على را گفت كه دستها را بسوى آسمان بلند كن و دعا كن و هر چه خواهى سؤال كن كه بوى عطا بكند پس على دستهاى خود را بسوى آسمان بلند كرد و گفت خداوندا بگردان از براى من نزد خود عهدى و بگردان از براى من نزد خود مودتى پس حقتعالى اين آيه را فرستاد و حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آيه را بر اصحاب خود خواند ايشان از اين واقعه بسيار تعجب كردند حضرت فرمود از چه چيز تعجب ميكنيد قرآن چهار ربع است ربعى در شأن ما اهل بيت بخصوص نازل شده است و ربعى مذمت دشمنان ما ربعى در باب حلال و حرام است و ربعى در باب فرايض و احكام است بدرستى كه حقتعالى بهترين آيات قرآن را در شأن على و مدح او فرستاده است و نزول اين آيه را در شأن آن حضرت اكثر محدثين و مفسرين روايت كرده‌اند مانند نيشابورى در تفسير مشهور خود و ابن مردويه در مناقب و سجستانى در غرايب القرآن و طبرى در خصايص و ابن حجر در صواعق و غير ايشان در كتب خود روايت كرده‌اند قطع نظر از احاديث مستفيضه شيعه كه در اين باب وارد شده است و ما در اين رساله آنها را ايراد نمى‌نمائيم و معلوم است كه اين مودتى كه از دعاى آن حضرت نازل شده باشد و مخصوص او بوده باشد غير آن مودتيست كه ساير مؤمنان با يك ديگر