فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - مکتبة مدرسة الفقاهة

اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی الجزء : 1 صفحة : 86

25. «رأس الإیمان، الإحسان إلی النّاس.»: نقطه برتر ایمان (و عمده آثار آن) احسان کردن به مردم است.
26. «صنائع الإحسان، من فضائل الإنسان.»: انجام دادن احسان، از برتری‌های آدمی است.
27. «علیک بالإحسان؛ فإنّه أفضل زراعة و أربح بضاعة.»: بر تو باد به احسان؛ زیرا که آن، افزون‌ترین زراعت و سودبخش‌ترین سرمایه است.
28. «قدم إحسانک، تغنم»: احسانت را پیش انداز، (چه درباره آخرت و چه درباره مردم) تا نفع عمده و غنیمت ببری.
29. «کلّ معروف، احسان.»: هر معروفی احسان است؛ اگرچه خیلی کم باشد.
30. «من کتم الإحسان، عوقب بالحرمان.»: هرکه احسانی را بپوشاند (چه از طرف خدا باشد و چه از ناحیه خلق)، به محرومیت جزا داده می‌شود.
31. «من قابل الإحسان بأفضل منه، فقد جازاه.»: هرکه احسان را، به افزون‌تر از آن (یا با شکر و یا با احسانی بالاتر) پاسخ دهد. پس در حقیقت، آن را تلافی کرده و پاداش آن را داده است.
32. «من کثر إحسانه، کثر خدمه و أعوانه.»: هرکه احسانش بسیار شود، خدمتگزاران و یارانش بسیار گردد.
33. «من کافی الإحسان بالإسائة، فقد برئ من المرّوة.»: هرکه احسان و نیکی را، به بدی تلافی کند، پس در حقیقت از مروّت، عاری و بریّ شده است.
34. «من قضی ما أسلف من الإحسان، فهو کامل الحرّیّة.»: هرکه پاسخ دهد احسانی را که بدو در گذشته انجام گرفته (و درصدد تلافی آن باشد)، پس او آزادگی کامل دارد.
35. «من أفضل الإحسان، الإحسان إلی الأبرار.»: از برترین احسان‌ها، احسان کردن به نیکوکاران است.
خدایا! تو را به فضل بی‌منتهایت سوگند می‌دهیم که توفیق تقویت ملکه احسان را در شؤون مختلف به ما تفضّل فرمایی.
آمین، یا رب العالمین!

اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی الجزء : 1 صفحة : 86

صيغة PDF

شهادة

الفهرست