فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - مکتبة مدرسة الفقاهة

اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی الجزء : 1 صفحة : 670

9. «ثمرة الحکمة التّنزّه عن الدّنیا و الوله بجنّة المأوی.»: میوه و نتیجه حکمت، منزه بودن از دنیا و شیفتگی نسبت به جنت الماوی است.
10. «جمال الحکمة الرّفق و حسن المداراة.»: زیبایی حکمت، ملایمت و نرمی کردن و به خوبی مدارا نمودن است.
11. «حدّ الحکمة الأعراض عن دار الفناء و التّولّه بدار البقاء.»: مرز حکمت، روی‌گردانی از سرای فانی دنیا و شیفتگی نسبت به سرای باقی آخرت است.
12. «خذ الحکمة ممّن اتاک بها، و انظر الی ما قال، و لا تنظر إلی من قال.»: حکمت را از هر کس که آن را به تو اعطا کند، فراگیر، و به آنچه می‌گوید، نظر کن و به کسی که می‌گوید؛ یعنی گوینده مطلب، نظر مکن.
13. «زین الحکمة الزّهد فی الدّنیا.»: زینت حکمت، بی‌رغبتی در دنیاست.
14. «ضالّة العاقل الحکمة، فهو أحقّ بها حیث کانت.»: حکمت، گمشده عاقل است، پس او به آن سزاوارتر است، هرجا که باشد.
15. «ضالة الحکیم الحکمة، فهو یطلبها حیث کانت.»: حکمت، گمشده حکیم؛ یعنی صاحب راستین علم و عمل است. پس او آن را هرجا که باشد، طلب می‌نماید.
16. «علیک بالحکمة؛ فانّها الحلیة الفاخرة.»: بر تو باد به حکمت که البته آن، زیور فاخری است.
17. «قد یقول الحکمه غیر الحکیم.»: گاهی غیر حکیم حکمت می‌گوید.
18. «کلّما قویت الحکمه، ضعفت الشّهوة.»: هر اندازه حکمت قوی گردد، خواهش ضعیف شود.
19. «کسب الحکمة اجمال النّطق و استعمال الرّفق.»: تحصیل حکمت، در کوتاه نمودن و مختصر ساختن سخن، و بکارگیری مدارا و نرمش است.
20. «من تفکّه بالحکم، لم یعدم الّلّذة.»: هرکه از میوه حکمت‌ها بهره‌مند گردد، لذت در او معدوم نگردد.

اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی الجزء : 1 صفحة : 670

صيغة PDF

شهادة

الفهرست