در غرر الحکم و درر الکلم در «باب الحکمة» سخنانی به اقتصار از مولی الموحدین، امیر المؤمنین، علی بن ابی طالب علیه السّلام، بیان شده که در اینجا به نقل پاره‌ای از آنها می‌پردازیم:
1. «الحکمة روضة العقلاء و نزهة النّبلاء.»: حکمت، بوستان خردمندان، و تفریحگاه فضلا و هوشیاران است.
2. «الحکمة ضالّة کلّ مؤمن، فخذوها و لو من افواه المنافقین.»: حکمت، گمشده هر مؤمن است، پس آن را فرابگیرید، گرچه از دهان منافقین باشد.
3. «الحکمة لا تحلّ قلب المنافق الّا و هی علی ارتحال.»: حکمت، در دل منافق درنمی‌آید؛ مگر بدین نحو که درآید و از آن بیرون رود.
4. «الحکمة شجرة تنبت فی القلب و تثمر علی اللّسان.»: حکمت، درختی است که در دل می‌روید و بر زبان میوه می‌دهد.
5. «اوّل الحکمة ترک الّذات و آخرها مقت الفانیات.»: اوّل حکمت، ترک لذت‌ها، و آخر آن، دشمن داشتن چیزهای فانی است.
6. «أفضل الحکمة معرفة الإنسان نفسه و وقوفه عند قدره.»: افزون‌ترین حکمت، شناختن آدمی است نفس خود را و توقف او است نزد قدر خود (یعنی بیش از گلیم خود پا را درازتر نکند).
7. «بالحکمة یکشف غطاء العلم.»: با حکمت پرده علم برداشته می‌شود.
8. «ثمرة الحکمة الفوز.»: میوه حکمت، پیروزی و رستگاری است.