اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 589
در این آیه شریفه ملاحظه میکنیم: 1.
دستور و ارائه طریق برای دعوت الی اللّه، از جانب خدای تعالی است؛ خدای
متعال به پیامبرش امر میفرماید: «قل»؛ یعنی ای پیامبر! بگو. 2. هدف و
موضوع هدف؛ یعنی دعوت بهسوی خدای تعالی، در بدو امر مشخص میشود: «هذِهِ
سَبِیلِی أَدْعُوا إِلَی اللَّهِ»: این راه من است که بهسوی خدای تعالی
دعوت کنم. 3. این دعوت، براساس بینش و بصیرت کامل است: «عَلی بَصِیرَةٍ.» 4.
دعوت بهسوی خدای تعالی جنبه عمومیت دارد؛ به این معنا که شامل همه پیروان
پیامبر صلّی اللّه علیه و آله میشود: «أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِی». 5.
پیروان پیامبر صلّی اللّه علیه و آله که دعوتکننده بهسوی خدای تعالی
هستند، باید باایمان، مخلص و مبرای از شرک باشند، و دعوت آنان هم بهسوی
خدای تعالی، براساس توحید باشد؛ زیرا در آیه شریفه: اولا، پیامبر صلّی
اللّه علیه و آله تنزیه خدا میکند: «سُبْحانَ اللَّهِ»، و ثانیا، در تأیید
نسبت به آن تنزیه، خود را مبرای از شرک معرفی میکند: «وَ ما أَنَا مِنَ
الْمُشْرِکِینَ.»
ی- معنا و مفهوم دهم احسن اشاره
یکی از معانی و مفاهیم احسن، فی قوله تعالی: «أُولئِکَ الَّذِینَ
نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ ما عَمِلُوا وَ نَتَجاوَزُ عَنْ
سَیِّئاتِهِمْ فِی أَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کانُوا
یُوعَدُونَ»، [1] میباشد، و مراد از «أَحْسَنَ ما عَمِلُوا»، اعمال واجب و
مستحب است، و معنای آیه چنین است: اعمال واجب و مستحب آنان را قبول کرده و
از گناهانشان گذشت میکنیم، درحالیکه با بهشتیان خواهند بود. این همان
وعده صدقی است که به آن وعده داده میشد.