اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 52
شبّر
در تفسیرش فی قوله تعالی: «لا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَ
بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً الخ»، [1] فرموده: والدین را گرامی بدارید و به
آنان نیکویی کنید و سزاوارتر به قدردانی و تشکّر شما، محمّد صلّی اللّه
علیه و آله و علی علیه السّلام است. [2] همچنین فی قوله تعالی: «وَ
أَداءٌ إِلَیْهِ بِإِحْسانٍ»، [3] فرموده: یعنی بدون کاستی و معطل نمودن و
امروز و فردا کردن، جانی (دیه را) به عافی بپردازد. [4] نیز فی قوله تعالی: «تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ»، [5] قول دوم مجمع البیان را نقل نموده است. [6] فی قوله تعالی: «إِنْ أَرَدْنا إِلَّا إِحْساناً» [7] هم نظیر معنای مجمع البیان را در آیه مذکور بیان میکند. [8] همینطور
فی قوله تعالی: «وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ»، [9] فرموده:
معنای آن، پیروی از مهاجرین و انصار سابقین است که در جنگ بدر شرکت داشتند و
به طرف دو قبله نماز گزاردند، یا آنان که پیش از هجرت، اسلام را اختیار
کردند. [10] نیز فی قوله تعالی: «هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا
الْإِحْسانُ»، [11] فرموده: آیا جزای احسان در عمل (در زندگی دنیوی) جز
پاداش احسان به ثواب (در آخرت) است؟ [12] علامه طباطبایی در المیزان فی
قوله تعالی: «أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ»، [13] فرموده: مطلوب در تقیید
تسریح به احسان، نفی دریافت زوج از زوجه است بعض از آنچه را که بابت مهر به
او عطا نموده. [14] همینطور فی قوله تعالی: «إِنْ أَرَدْنا إِلَّا
إِحْساناً وَ تَوْفِیقاً» [15] هم فرموده: نزد پیامبر صلّی اللّه علیه و
آله سوگند یاد میکنند که محاکمه را نزد طاغوت بردیم، نه به این جهت که به
آنان تمایل و رغبتی داشته باشیم، بلکه به منظور قطع مشاجره بین طرفین درگیر
منازعه. [16] [1]. بقره/ 83. [2]. تفسیر شبّر، ص 32. [3]. بقره/ 178. [4]. تفسیر شبّر، ص 69. [5]. بقره/ 229. [6]. تفسیر شبّر، ص 90. [7]. نساء/ 63. [8]. تفسیر شبّر، ص 240. [9]. توبه/ 100. [10]. تفسیر شبّر، ص 343. [11]. رحمن/ 60. [12]. تفسیر شبّر، ص 1083. [13]. بقره/ 229. [14]. المیزان، ج 2، ص 245. [15]. نساء/ 62. [16]. المیزان، ج 4، ص 430.
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 52