اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 518
میباشد،
میتواند برای شما سرمشق خوبی در این زمینه گردد. منظور از تعبیر: «وَ
الَّذِینَ مَعَهُ»؛ (آنها که با ابراهیم بودند)، مؤمنانی است که او را در
این راه همراهی میکردند و هرچند قلیل و اندک بودند، و این احتمال که منظور
پیامبرانی است که با او همصدا شدند، یا انبیای معاصر او، چنانکه بعضی
احتمال دادهاند، بعید به نظر میرسد، بهخصوص که مناسب این است که قرآن در
اینجا پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله را به ابراهیم، و مسلمانان را
به اصحاب و یاران او تشبیه کند. در تواریخ نیز آمده است که گروهی در بابل،
بعد از مشاهده معجزات ابراهیم به او ایمان آوردند، و در هجرت به سوی شام،
او را همراهی کردند، و این نشان میدهد که او یاران وفاداری داشته است (به
نقل از کامل بن اثیر، جلد 1، صفحه 100). [1]4. حسنه در تفاسیر روایی
مرحوم سید هاشم بحرانی قدّس سرّه در تفسیر برهان و محدث جلیل علامه شیخ
عبد علی بن جمعه عروسی در تفسیر نور الثقلین و علامه شیخ جلال الدین، عبد
الرحمن سیوطی در تفسیر درّ المنثور، فی قوله تعالی: «رَبَّنا آتِنا فِی
الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»،
روایاتی را نقل فرمودهاند، از جمله: 1. جمیل بن صالح از ابی عبد اللّه،
امام صادق علیه السّلام، درباره فرموده خدای تعالی: «رَبَّنا آتِنا فِی
الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»،
روایت کند که آن بزرگوار فرمود: «رضوان اللّه فی الجنة، فی الاخرة، و
المعاش و حسن الخلق، فی الدنیا.»؛ یعنی خشنودی خدای متعال در بهشت، در جهان
آخرت، و معاش و حسن خلق در دنیا. [2] 2. از کتاب کافی و معانی الاخبار،
محمّد بن موسی با اسنادش تا جمیل بن صالح، و او از امام صادق علیه السّلام
فی قوله تعالی: «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ
حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»، روایت کند که آن بزرگوار فرمود: «رضوان
اللّه و الجنة، فی الاخرة، و السعة فی الرزق
[1]. تفسیر نمونه، ج 24، ص 18. [2]. برهان، ص 126- نور الثقلین، ج 1، ص 199.
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 518