فرهنگ قرآن - امامی، عبد‌النبی - مکتبة مدرسة الفقاهة

اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی الجزء : 1 صفحة : 487

فی قوله تعالی: «ثُمَّ بَدَّلْنا مَکانَ السَّیِّئَةِ الْحَسَنَةَ»، [1] فرموده: مراد از سیئه و حسنه در اینجا، شدّت و سختی در زندگی، و وسعت روزی و گشایش در حیات است؛ بدین معنا که مراد از سیئه، آن چیزی است که صاحبش را اندوهگین و ناخوش می‌نماید، و مراد از حسنه، آن چیزی است که اثرش را بر صاحبش خوشایند و نیکو می‌سازد. [2]
نیز فی قوله تعالی: «إِنْ تُصِبْکَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ»، [3] فرموده: این خطاب از جانب خدای تعالی به پیامبرش است به این‌که هر زمان که به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و مؤمنین حسنه‌ای می‌رسید؛ یعنی نعمتی از جانب خدای تعالی در پیروزی بر دشمنان و در به دست آمدن غنیمت بر آنان متجلّی می‌شد، منافقان را اندوهگین و محزون می‌ساخت. [4]
هم‌چنین فی قوله تعالی: «وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ»، [5] فرموده: «سیئه»، خوی و طینتی است که نفس را اندوهگین و محزون می‌کند، «حسنه»، خوی و طینتی است که نفس را مسرور و شادمان می‌کند، و گاهی از آن دو، به معصیت و طاعت تعبیر شده است. [6]
همین‌طور فی قوله تعالی: «لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هذِهِ الدُّنْیا حَسَنَةٌ»، [7] فرموده: یعنی البتّه، برای کسانی که در این دنیا کار نیکی انجام می‌دهند، سزای کار نیک آنان در دنیا، پیش از آخرت، نیکی و خیر است. [8]
فی قوله تعالی: «لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ»، [9] هم فرموده: و در اینجا مراد از «سیئه» عقاب است، و آن را سیئه نامیده‌اند؛ چون در آن آلام و ناراحتی‌هاست، و به این جهت که آن، سزای افعال زشت و ناپسند است. سیئه، آن خوی و طینتی است که صاحب آن، هنگامی که آن را می‌یابد، محزون و غمگین می‌گردد، و نیز سیئه، آن فعل زشت و ناپسندی است که انجام آن برای فاعلش مجاز نیست، و نقیض آن، حسنه است. [10]

[1]. اعراف/ 95.
[2]. تبیان، ج 4، ص 457.
[3]. توبه/ 150.
[4]. تبیان، ج 5، ص 233.
[5]. رعد/ 6.
[6]. تبیان، ج 6، ص 221.
[7]. نحل/ 30.
[8]. تبیان، ج 6، ص 376.
[9]. نمل/ 46.
[10]. تبیان، ج 8، ص 90.

اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی الجزء : 1 صفحة : 487

صيغة PDF

شهادة

الفهرست