responsiveMenu
صيغة PDF شهادة الفهرست
   ««الصفحة الأولى    «الصفحة السابقة
   الجزء :
الصفحة التالیة»    الصفحة الأخيرة»»   
   ««اول    «قبلی
   الجزء :
بعدی»    آخر»»   
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی    الجزء : 1  صفحة : 484

امور ظاهری و حادث گفته می‌شود، امّا چون اسم باشد، عرفا برای امور حادث بیان می‌شود، و حسنی صرفا در امور حادث گفته می‌شود، و حسن در عرف عام، بیشتر در چیزهایی گفته می‌شود که از لحاظ دیدن مورد پسند است، و در قرآن کریم حسن غالبا در معنای مورد پسند بودن از جهت بینش و بصیرت ذکر شده، نحو قوله تعالی: «الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»، «أحسنه»، یعنی آنکه به دور از شبهه است؛ همچنان که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: «اذا شککت فی شی‌ء، فدع»، و «و قولوا للنّاس حسنا»؛ یعنی کلمه‌ای مورد پسند. [1]
فخر الدین در مجمع البحرین فی قوله تعالی: «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً»، فرموده: حسنه در اینجا، به معنای صدق آمده، و روایت است که در آن، وسعت در رزق است، «وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً»، و حسنه در اینجا به معنای خشنودی و رضایت خدای متعال در بهشت است، و فی قوله تعالی: «إِنْ تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ»، و حسنه در اینجا به معنای غنیمت است، و فی قوله تعالی: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ»، در معنای آن، از علی علیه السّلام روایت شده که فرمود:
حسنه، دوستی ما اهل بیت است، و سیئه، دشمنی نسبت به ما است. این روایت را روایتی که جابر از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله نقل می‌کند، تأیید می‌نماید: پیامبر صلّی اللّه علیه و آله به علی علیه السّلام فرمود: «یا علی! لو ان امتی صاموا حتی صاروا کالاوتاد و صلوا حتی صاروا کالحنایا، ثم ابغضوک، لاکبهم اللّه علی منخرهم فی النار.»؛ یعنی ای علی! اگر امتم آن‌قدر روزه بدارند که هم‌چون میخ نحیف و لاغر گردند، و آن‌قدر نماز بخوانند که هم‌چون کمان، خمیده شوند، امّا با تو دشمن باشند، مسلما خدای تعالی آنان را بر بینی‌های‌شان در آتش جهنم واژگون می‌کند. [2]
در مقدمه مرآة الانوار و مشکوة الاسرار درباره احسان، محسن، حسن، حسنه، و حسنی و آنچه این معنا را فایده دهد، نظیر: «الذین احسنوا» و نحو آن، فرموده: حسن با ضم، به


[1]. مفردات راغب، ص 118- 117.
[2]. مجمع البحرین، ص 503.
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبد‌النبی    الجزء : 1  صفحة : 484
   ««الصفحة الأولى    «الصفحة السابقة
   الجزء :
الصفحة التالیة»    الصفحة الأخيرة»»   
   ««اول    «قبلی
   الجزء :
بعدی»    آخر»»   
صيغة PDF شهادة الفهرست