راغب در مفردات فرموده: سلم و سلامة: خالص شدن و مجرّد شدن از آفت‌های باطنی و ظاهری است، قال تعالی: «بِقَلْبٍ سَلِیمٍ»:* با دلی که خالص و مجرد از تباهی و حیله‌گری باشد. پس این در باطن است، و قال تعالی: «مُسَلَّمَةٌ لا شِیَةَ فِیها» و آن ظاهر است، و قال تعالی: «وَ لکِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ» و قال: «ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِینَ»؛ یعنی سلامت، و سلامت حقیقی نیست مگر در بهشت؛ زیرا در آنجا بقا بدون فنا، بی‌نیازی بدون نیاز، عزّت بدون ذلّت و صحّت بدون درد است؛ همچنان که خدای متعال فرموده: «لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ»؛ یعنی خانه سلامتی، و گفته‌اند: سلام، اسمی از اسمای خدای متعال است؛ هم‌چنین گفته‌اند: در سخن حق تعالی: «لَهُمْ دارُ السَّلامِ»، و «السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ» از این جهت بدان وصف شده‌اند که عیوب و آفات خلق به آنان ملحق نمی‌شود، و این گفته او: «سَلامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ»، «سَلامٌ عَلَیْکُمْ»،* «سَلامٌ عَلی إِلْ‌یاسِینَ»، همه اینها از جانب مردم با قول و گفتار بوده و از جانب خدای تعالی با فعل است و آن، چیزهایی است که در بهشت به آنان اعطا شده، و قوله تعالی: «لا یَسْمَعُونَ فِیها لَغْواً وَ لا تَأْثِیماً. إِلَّا قِیلًا سَلاماً سَلاماً»، در اینجا برای آنان تنها با قول نیست؛ بلکه آن با قول و فعل جمیعا هست، و قوله تعالی: «سَلامٌ عَلی نُوحٍ» و «سَلامٌ عَلی مُوسی وَ هارُونَ» و «سَلامٌ عَلی إِبْراهِیمَ»، همه اینها آگاهی است از جانب خدای تعالی بر این‌که برای آنان دعا و ثنا قرار داده، و خدای متعال فرموده: «فَإِذا دَخَلْتُمْ بُیُوتاً فَسَلِّمُوا عَلی أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبارَکَةً طَیِّبَةً کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ :