اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 224
کوششهایش وی را موفق نموده است؛ پس او آنچه را که از خیر نزد اوست، آشکار و نهان انفاق مینماید. [1] درباره:
«لِیُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ» [2] هم فرموده: انفاق در سعت،
عبارت از توسعه دادن در انفاق نمودن است و آن، امر بر ارباب وسعت است که بر
زنان مطلّقهای که فرزندان آنان را شیر میدهند، وسعت در انفاق داشته
باشند. همینطور فی قوله: «وَ مَنْ قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ
فَلْیُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ»، [3] فرموده: کسی که روزی او تنگ بوده و
فقیر است؛ بهطوری که در انفاق کردن، او را امکان وسعت بخشیدن نیست، پس
باید بهقدر آنچه که خدای سبحان از مال به او اعطا نموده است؛ به اندازه
تمکّنش، انفاق نماید. [4] در تفسیر نمونه فی قوله: «یا أَیُّهَا
الَّذِینَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذی
کَالَّذِی یُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ الخ» [5]، گفته است: ... و آن
اعمال ریاکارانه و انفاقهای آمیخته با منّت و آزار را که از دلهای
قساوتمند سرچشمه میگیرد، تشبیه به آن قشر خاک میکند که روی سنگ سختی را
پوشانده است و هیچگونه بهرهای از آن نمیتواند برد؛ بلکه زحمات باغبان و
برزگر را بر باد میدهد. و در ضمن چند نکته فرموده: تشبیه عمل ریاکارانه
به قطعه سنگی که قشر نازکی از خاک روی آن را پوشیده است، بسیار گویا است؛
زیرا افراد ریاکار، باطن خشن و بیثمر خود را با چهرهای از خیرخواهی و
نیکوکاری میپوشانند، و اعمالی که هیچگونه ریشه ثابتی در وجود آنها ندارد،
انجام میدهند، اما حوادث زندگی به زودی این پرده را کنار میزند و باطن
آنها را آشکار میسازد. [6] فی قوله تعالی: «بَلْ یَداهُ مَبْسُوطَتانِ یُنْفِقُ کَیْفَ یَشاءُ» [7] هم گفته است: قابل توجّه [1]. المیزان، ج 12، ص 320. [2]. طلاق/ 75. [3]. همان. [4]. المیزان، ج 19، ص 368. [5]. بقره/ 264. [6]. تفسیر نمونه، ج 2، ص 242- 243. [7]. مائده/ 64.
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 224