اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 206
13.
ابن جریر، ابن منذر، ابن ابی حاتم، ابن انباری در کتاب اضداد درباره قوله:
«إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ
الْجِبالِ الایه»، از ابن عباس رضی اللّه عنه اخراج نمودند که او گفت: «"
الأمانة"؛ الفرایض، عرضها اللّه علی السموات و الارض و الجبال، ان ادوها،
أثابهم، و ان ضیعوها، عذبهم، فکرهوا ذلک و اشفقوا من غیر معصیة و لکن
تعظیما لدین اللّه ان لا یقوموا، ثم عرضها علی آدم، فقبلها بما فیها، و هو
قوله:" وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولًا"؛ یعنی
غرا بامر اللّه.»: امانت، واجبات است که خدا آن را بر آسمانها، زمین و
کوهها عرضه نمود که اگر آنها را ادا کنند، به آنان پاداش میدهد، و اگر
آنها را تضییع کنند، آنان را عذاب میکند، پس آن را ناخوش داشتند و بدون
نافرمانی، از آن ترسیدند، و لکن به جهت تعظیم نسبت به دین خدا، آن را برپا
نکردند. سپس آن را بر آدم عرضه نمود، پس به واسطه آنچه در آن بود، آن را
پذیرفت، و آن است قوله: «وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً
جَهُولًا.»؛ یعنی نسبت به امر خدا فریفته و غفلتزده گردید. [1] 14. ابن
جریر از طریق عوفی درباره قوله: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَی
السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ الایة» از ابن عباس اخراج نمود که
گفت: «انه لم یرخص لموسر و لا لمعسر.»؛ یعنی البتّه، نه توانگر و نه
تنگدست، هیچکدام آزاد و رها نیستند. [2]5. تدبّر در آیات امانت اشاره