اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 196
نور ایشان، آنها را پوشاند. پس خدای تبارک و تعالی به آسمانها، زمین و کوهها فرمود: اینان
دوستان من، اولیای من و حجّتهای من بر خلق من و پیشوایان بدون عیب از
جانب من هستند. خلقی را محبوبتر از آنان نزد خود نیافریدم. بهشت من برای
آنان و برای کسی است که از آنان فرمانبرداری کند، و جهنم من برای کسی است
که با آنان دشمنی و مخالفت نماید. پس هرکه ادعای منزلت آنان را در نزد من
بکند و ادعای موقعیت آنان از جانب عظمت من را بنماید، آنچنان عذابی به او
میچشانم که احدی از جهانیان را اینچنین عذاب نکردهام و او را همراه با
مشرکان در پایینترین درکه آتش جهنم قرار میدهم، و کسی که اقرار به ولایت
آنان نماید و ادعای منزلت و موقعیت آنان را از عظمت من نداشته باشد، او را
در روضات بهشت خود قرار میدهم. در آن جنات، برای آنان است، هرآنچه از نزد
من بخواهند، و کرامت خود را بر آنان مباح کنم و آنان را نزد خود فرود آورم و
ایشان را شفیع گنهکاران از بندگانم گردانم، پس ولایت آنان، امانت است نزد
خلق من. «فایکم یحملها باثقالها و یدعیها لنفسه؟ فأبت السموات و الارض و
الجبال ان یحملنها و اشفقن منها من ادعاء منزلتها و تمنی محلها من عظمة
ربهم.»: پس کدامین از شما آن امانت را با آن سنگینیاش تحمّل کرده و آن را
برای نفس خودش ادعا میکند؟ پس آسمانها، زمین و کوهها از حمل آن سرباز
زدند و ترسیدند از اینکه منزلت آن امانت را ادّعا کنند و موقعیت آن را از
عظمت پروردگارشان تمنّا بنمایند. «فلما اسکن اللّه عزّ و جلّ آدم و
زوجته الجنة، قال لهما:" کُلا مِنْها رَغَداً حَیْثُ شِئْتُما وَ لا
تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ"؛ یعنی شجرة الحنطة،" فَتَکُونا مِنَ
الظَّالِمِینَ"، فنظرا الی منزلة محمّد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و
الائمة بعدهم، فوجداها اشرف منازل اهل الجنة، فقالا: ربنا لمن هذه المنزلة؟
فقال اللّه جلّ جلاله: ارفعا رؤسکما الی ساق العرش، فرفعا رؤوسهما فوجدا
اسماء محمّد و علی و فاطمة و الحسن و الحسین و الائمة علیهم السّلام مکتوبة
علی ساق العرش بنور من نور اللّه الجبار جلّ جلاله، فقالا: یا ربّنا! ما
اکرم اهل هذه المنزلة علیک و ما احبهم الیک و ما اشرفهم لدیک؟ فقال اللّه
جلّ جلاله: لولاهم، ما خلقتکما، هؤلاء خزنة علمی و امنائی علی سرّی، آباکما
ان
اسم الکتاب : فرهنگ قرآن المؤلف : امامی، عبدالنبی الجزء : 1 صفحة : 196