سید هاشم بحرانی در تفسیر برهان، ابن جمعه عروسی در تفسیر نور الثقلین و رستگار جویباری در تفسیر بصائر فی قوله تعالی: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»، روایاتی را از عیون الأخبار الرضا، معانی الاخبار، اصول کافی، احتجاج طبرسی، عوالی اللئالی، تهذیب الاحکام، بصائر الدرجات و تفسیر علی ابن ابراهیم ذکر نموده‌اند که ما در اینجا تنها به نقل عین کلام معصوم علیه السّلام و ترجمه فارسی آن می‌پردازیم:
1. فی عیون الأخبار الرضا با اسنادش تا حسین بن خالد، و او این‌چنین گوید: از ابی الحسن، علی بن موسی الرضا علیه السّلام، فی قوله عزّ و جلّ: «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها الخ»، سؤال نمودم. پس آن حضرت فرمود: «الامانة، الولایة؛ من ادعاها بغیر حقّ، کفر.» [1]
2. در کتاب معانی الاخبار با اسنادش تا مفضل بن عمر، و او گوید که ابی عبد اللّه، امام صادق علیه السّلام، فرمود: «ان اللّه تبارک و تعالی خلق الارواح قبل الاجساد بالفی عام، فجعل اعلاها و اشرفها محمّد و علی و الحسن و الحسین علیهم السّلام و الائمه صلوات اللّه علیهم، فعرضها علی السموات و الارض و الجبال فغشیها نورهم، فقال اللّه تبارک و تعالی للسموات و الارض و الجبال:
هولاء احبائی و اولیائی و حججی علی خلقی و ائمة بریّتی؛ ما خلقت خلقا هو احب الی منهم؛ لهم و لمن تولاهم، خلقت جنتی، و لمن خالفهم و عاداهم، خلقت ناری، فمن ادعی منزلتهم منّی و محلّهم من عظمتی، عذبته عذابا لا اعذّبه احدا من العالمین و جعلته مع المشرکین فی اسفل درک من ناری، و من اقرّ بولایتهم و لم یدّع منزلتهم منّی و مکانهم من عظمتی، جعلته معهم فی روضات جناتی، و کان لهم فیها ما یشاون عندی، و ابحتهم کرامتی، و احللتهم جواری، و شفّعتهم فی المذنبین من عبادی و امائی، فولایتهم امانة عند خلقی.»: خدای تبارک و تعالی ارواح را دو هزار سال پیش از اجساد، آفرید، پس عالی‌ترین و شریف‌ترین آنها را، محمّد، علی، حسن، حسین و ائمه علیهم السّلام قرار داد. بعد آنان را بر آسمان‌ها زمین و کوه‌ها عرضه نمود و بعد با