2. ب- تدبّر در آیات استقامت و بررسی آنها به ترتیب نزولشان آن اشاره
حصول استقامت امری است از جانب خدای متعال، و فعلیت آن، در طاعت خداوند و
در اعتقاد به ربوبیت اللّه و توحید اللّه میباشد. استقامتکنندگان در
دنیا، از نعمت امنیت بدنی و روانی و از مایههای حیات حقیقی بهرهمندند و
در آخرت هم بهشت موعود به آنان بشارت داده شده است:
1. حصول استقامت بنا بر مشیت الهی و از جانب خدای تعالی است؛
زیرا اولین آیه استقامت که در مکّه نازل شده است، دلالت دارد بر اینکه
حصول استقامت بنا بر مشیت الهی است، و لفظ «من» در «منکم»، دلالت دارد بر
اینکه مشیت الهی در حصول استقامت در انسانها، همه آنان را شامل نمیشود،
بلکه این تنها بعضی از انسانها هستند که مشمول این نعمتاند: «لِمَنْ شاءَ
مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ.» [5] و اینکه چه انسانهایی مشمول مشیت
الهیاند یا اینکه کدامیک از این نعمت محرومند، با تدبّر در آخرین آیه؛
یعنی آیه هفتم سوره توبه که در مدینه نازل شده است،