در پاسخ اين ايراد بايد به دو نكته توجه داشت:

1- بايد ديد بذر گياه و يا هسته درخت كه تنها يك سلول زنده بيش ندارد، چگونه تبديل به صدها خروار شاخه و ساقه و ريشه و برگ زنده مى‌گردد؟ آيا جز اين است كه خاكهاى بى جان و مرده و ذرات زمين و قطرات آب و اكسيژن و كربن هوا كه همه از مواد مرده عالم طبيعتند جزء اندام خود ساخته و از اين موجودات بى جان، موجوداتى جاندار مى‌سازد؟ آيا اين درختى كه سايه گسترده، اين غنچه‌اى كه مى‌خندد، اين گياهانى كه با وزش نسيم مى‌رقصند، آيا همه و همه تا چند روز و چند ماه قبل همان ذرات مرده خاك نبوده كه اكنون به اين شكل در آمده‌اند؟

آيا اگر بگوييم زمين مرده تبديل به موجودات زنده شده است خلاف گفته‌ايم؟

قابل توجه اينكه قرآن نمى‌گويد درختان مرده زنده مى‌شوند (زيرا آنها نمرده‌اند) مى‌گويد:

زمينهاى مرده و ذرات خاك زنده مى‌شوند! يعنى جزئ اندام گياه و درخت شده و تبديل به سلولهاى زنده مى‌گردند.

2- اگر نگاهى به آغاز آفرينش حيات در كره زمين بيفكنيم، مسأله باز روشنتر مى‌شود، زيرا كه در آغاز، كره زمين سوزان بود و هيچ موجود زنده‌اى در آن وجود نداشت، دوران بارانهاى سيلابى شروع شد. گاز خفه كننده ئيدوژن با اكسيژن تركيب گرديد و ميليونها سال بارانهاى سيل آسا زمين را شلاق زدند و خنك كردند و شخم نمودند، و پس از آن كه محيط آماده حيات شد نخستين جوانه‌هاى حيات به كيفيتى كه هنوز اسرارش بر دانشمندان مخفى است از همان مواد مرده زمين آشكار گشت و زمين مرده زنده شد.