از سوى ديگر، همه اقوام جهان براى اينكه هرج و مرج جنسى نسل آنها را متزلزل نسازد و نظام اجتماعى را به هم نريزد، مقرراتى براى پيمان زناشوئى قائل شده‌اند، اما گاه اين گونه مقررات و نظامات بر اثر كوته فكرى و نادانى، آنچنان پيچيده و سنگين مى‌گردد كه افراد را به ترك ازدواج و يا تن در دادن به فحشا دعوت مى‌نمايد كه هر دو به زيان حفظ نسل خواهد بود.

بنابراين رهبرى غلط غريزه جنسى نتيجه معكوس براى حفظ نسل مى‌دهد.

در نيازهاى روحى، و الهامات مربوط به آن، نيز مسأله همين طور است. مثلًا انسان- طبق يك الهام فطرى- در جستجوى آفريدگار جهان هستى است ولى گاهى افكار كوتاه و جهل و نادانى او را در چنگال «تشبيه و قياس» گرفتار مى‌سازد، زيرا اين عادت هميشگى كوته فكران است كه خود را محور همه چيز قرار مى‌دهند و همه چيز را با خود قياس و تشبيه مى‌كنند.

به دنبال اين تشبيه و قياس كار به جايى مى‌رسد كه همه چيز را جز «خداى حقيقى» مى‌پرستند و به گفته مورخ مشهور «ويل دورانت» تقريباً مى‌توان گفت: «هر حيوانى از سوسك مصرى گرفته تا فيل هندى روزى در يك گوشه از زمين به عنوان خدا مورد پرستش بوده است»! [1]

و عجيب‌تر اينكه مسافراتى كه از ژاپن امروز مى‌آيند به ما مى‌گويند با چشم خود بتخانه هايى را ديده‌اند كه بتهاى كوچك و بزرگى به شكل «آلات تناسلى مرد و زن»! در آنها وجود داشته و جمعى آن را تقديس‌

[1]. تاريخ دويل دورانت، جلد اول، صفحه 93.