غذا لازم است روى آن مى‌پاشند، غذاهاى آبدار، كم آب و خشك، هر كدام به اندازه نياز خود، سهميه‌اى از آب دهان را دريافت مى‌دارند، مواد اسيدى مخصوصاً هنگامى كه زياد غليظ باشند، فعاليت اين غدّه‌ها را افزايش مى‌دهند تا سهم بيشترى از آب دريافت دارند، و به اندازه كافى رقيق شوند و به ديوارهاى معده زيانى نرسانند!

و هنگامى كه غذا را فرو برديم، فعاليت اين چاه‌ها خاموش مى‌گردد، خلاصه نظام عجيبى بر اين چشمه‌هاى جوشان حكومت مى‌كند كه اگر يك ساعت تعادل حساب آنها به هم بخورد يا هميشه آب از «لب و لوچه» ما سرازير است و يا به اندازه‌اى زبان و گلوى ما خشك مى‌شود كه لقمه در گلوى ما گير مى‌كند.

اين كار فيزيكى بزاق است ولى مى‌دانيم كار مهم‌تر بزاق كار شيميايى آن است، مواد مختلفى با آن آميخته است، كه با غذا تركيب مى‌شوند و زحمت معده را كم مى‌كنند.

ماترياليست‌ها مى‌گويند: سلسله اعصاب و مغز ما شبيه عدّه‌هاى بزاقى و مانند آن داراى فعاليت‌هاى فيزيكى و شيميايى است (كه به طور مجموع «فيزيكوشيميايى» به آن گفته مى‌شود) و همين فعاليت‌هاى «فيزيكو شيميايى‌» است كه ما نام آن را «پديده‌هاى روحى» و يا روح مى‌گذاريم.

توضيح اينكه: هنگامى كه مشغول فكر كردن هستيم يك سلسله امواج الكتريكى مخصوص از مغز ما بر مى‌خيزد، اين امواج را امروز با دستگاه هايى مى‌گيرند و روى كاغذ ثبت مى‌كنند، مخصوصاً در بيمارستانهاى روانى با مطالعه روى اين امواج راه هايى براى شناخت و درمان بيماران روانى پيدا مى‌كنند، اين فعاليت فيزيكى مغز ماست.