فرمان عمومى عدالت‌

نخستين دليل عقلى‌

انسان در چهار محكمه در همين جهان محاكمه مى‌شود اما ...

انسان نمى‌تواند از قانون عدالت عمومى آفرينش مستثنا گردد.

درست است كه انسان در برابر خلافكاريها و بيدادگريها و آلودگيها در «چهار دادگاه مختلف» در همين جهان مجازات و محكوم به پرداختن جريمه‌هاى سنگينى مى‌شود كه «نخستين» آنها دادگاه اسرارآميز «وجدان» است كه گاه به تنهايى همه حسابها را تصفيه مى‌كند و چيزى باقى نمى‌گذارد.

و دومين آنها دادگاه «آثار طبيعى عمل‌» است كه مخصوصاً در گناهانى كه جنبه «همگانى» به خود مى‌گيرد خيلى زود تأثير قضاوت اين دادگاه آشكار مى‌گردد.

تاريخ عبرت‌انگيز بشر مملو است از سرنوشت دردناك جوامعى كه بر اثر ظلم و ستم و تبعيض، و دروغ و خيانت و نفاق و تنبلى در مدت كوتاهى طومار زندگى آنها در هم پيچيده و بكلى از هم متلاشى شدند.

سومين محكمه، محكمه «مكافات عمل‌» است كه از همه اين محاكم اسرارآميزتر است و روابطش ناشناخته! گويا قضات اين دادگاه در پشت‌