اين درباره اصل مسأله طول عمر (به طور خلاصه).

دوم اين كه، در مورد آب و غذا در اين خواب طولانى اگر خواب عادى و معمولى باشد، مى‌توان حق را به ايراد كننده داد كه اين موضوع با اصول علمى سازگار نيست، زيرا مصرف غذاى بدن به هنگام خواب‌هاى عادى كمى از حال بيدارى كمتر است و روى هم رفته براى سال‌هاى متمادى بسيار زياد خواهد بود، ولى بايد توجه داشت كه خواب هايى در جهان طبيعت وجود دارد كه مصرف غذاى بدن در آنها بسيار ناچيز است.

زمستان خوابى‌

بسيارى از جانداران هستند كه در سرتاسر زمستان در خواب فرو يم روند و به اصطلاح «زمستان خوابى» دارند.

در اين نوع خوابها فعاليت‌هاى حياتى تقريباً متوقف مى‌گردد، و تنها شعله بسيار ضعيفى از آن روشن است، «قلب» تقريباً از ضربان مى‌افتد و يا به تعبير صحيح‌تر ضربان آن به قدرى خفيف مى‌شود كه ابداً قابل احساس نيست، در اين گونه موارد بدن را مى‌توان به كوره‌هاى عظيمى تشبيه كرد كه به هنگام خاموش كردن آن‌ها «شمعكى» از آن در حال اشتعال است.

واضح است كه مقدار خوراكى را كه آن كوره در يك روز از مواد نفتى- مثلًا- مى‌طلبد تا شعله‌هاى عظيم خود را به آسمان بفرستد ممكن است خوراك ده‌ها يا صدها سال آن در حال اشتعال شمعك بسيار كوچك باشد (البته اين بستگى به شعله‌هاى عظيم در حال بيدارى كوره و حال شمعك آن دارد).

دانشمندان در مورد زمستان خوابى بعضى از جانداران چنين مى‌گويند: