بسيارى از دانشمندان در بحث‌ لزوم بعثت پيامبران‌ بيشتر روى جنبه اجتماعى آن تكيه كرده‌اند و مسئله لزوم بعثت را از نظر ساختن يك اجتماع صحيح و منظم انسانى بر اساس‌ حق و عدالت‌- كه روابط افراد آن مانند روابط افراد يك خانواده از اعماق دل و جان سرچشمه بگيرد- مورد مطالعه قرار داده‌اند.

گر چه اين هدف عالى‌ (بنيانگزارى يك اجتماع صحيح انسانى) از هدف‌هاى مهم انبيا بوده، ولى همان طور كه از بحث‌هاى گذشته روشن شد منحصر به آن نيست، بلكه مسئله‌ فرد (تربيت انسان كامل كه در جنبه‌هاى علمى، عملى و اخلاق، نمونه عالى فضيلت باشد) نيز جزء هدفهاى اصلى و اساس آنهاست، گو اينكه هر دوى آنها ريشه‌هاى مشترك فراوانى دارند.

در هر حال براى روشن شدن اين بحث‌ (احتياج به پيامبران براى پى ريزى يك اجتماع صحيح) به ناچار بايد به تجزيه و تحليل موضوعات زير بپردازيم.

1- سرچشمه تمايل انسان به زندگى اجتماعى‌

در باره اينكه: چرا انسان يك موجود اجتماعى‌ است و بر اساس يك الهام درونى تمايل به زندگى دسته جمعى دارد؟ سخن بسيار گفته‌اند و ماسه نمونه از آن را نقل مى‌كنيم. الف) بسيارى معتقدند كه:

اين تمايل جزء سرشت و فطرت انسان است و مى‌توان آن را در رديف اميال و غرايز ديگر گذاشت و به همين دليل اشتقاق كلمه‌ انسان‌ را از ماده‌ انس‌ مى‌دانند.

در واقع جمله معروف‌ الانسان مدنى بالطبع‌ معرف همين مكتب‌