آن مربى از تمام جهات، تضمين شده باشد.

آيا چنين كسى جز پيامبر معصوم‌- كه از طرف آفريدگار جهان به عنوان مربى و راهنما تعيين شده و علاوه بر علم سرشار، از هر گونه گناه و انحراف و خطا مصونيت دارد- مى‌تواند باشد؟

بنابراين رسيدن به هدف آفرينش و تكامل انسان در جنبه‌هاى اخلاقى بدون بعثت انبيا ممكن نيست و مسلماً خدايى كه ما را براى اين هدف مقدس آفريده چنين مربيانى را نيز براى ما فرستاده است‌ 14!

در ضمن اين موضوع نيز به خوبى روشن مى‌شود كه بايد حتماً پيامبران از جنس خود ما باشند (نه فرشته يا موجود ديگرى) و اين اصرار اقوام عقب افتاده پيشين، مبنى بر يكسان نبودن جنسيت فرستادگان خدا با بشر، بى مورد بوده است، 15 زيرا همان طور كه دانستيم مربيان اخلاق بيشتر از راه اصل‌ محاكات‌ در روح دگران نفوذ مى‌كنند و اين در صورتى ممكن است كه تربيت كننده و تربيت شونده داراى خلقت مشابه و شرايط مساوى در زندگى باشند. در غير اين صورت، مربى جز از راه‌ تعليم‌ نمى‌تواند در دگران نفوذ كند و پايه اصلى تربيت و پرورش و تعديل غرايز) از بين مى‌رود.

به عبارت ديگر: فرشته‌ تنها مى‌تواند به‌ انسان‌ تذكراتى بدهد و مسائلى را كه نمى‌داند براى عقل او روشن سازد، اما هرگز نمى‌تواند در قلمرو غرايز و اميال او نفوذ كند، زيرا او از كنترل و رهبرى آنها به كلى عاجز است.

3- لزوم بعثت انبيا از نظر قانون و اجتماع‌